همیشه ماندگار

یاد تو بارها و بارها در ذهن ویرانم تداعی می شود یاد روزهای بارانی در زیر آلاچیق عشق. و یاد شب های پرستاره که زیر نور کهکشان محبت ساکن بودیم و یاد آن حرف های قشنگ که از جنس دلت بود با یاد تو به دور دست های خیال سیر می کنم و با یاد تو از غم ها فارق می شوم یاد تو بر این دل مجروح مرحم است یاد تو روح سبز زندگی را در کالبد وجودم زنده می سازد یاد تو تداوم بخش راه زندگی است و تو پندار که ابرها گریستن خود از یاد برند باشد که پرندگان پرواز را فراموش کنند گویی که خورشید پرتو افشانیش را دریغ دارد ولی بدان که تو در خاطر خسته ام رخنه کرده ای و چون گل سرخ شقایق و پرستوی عاشق همیشه جاودان خواهی ماند. مهربانم ، هرگز از یاد خسته ام برون نخواهی شد و تو را چون خالق هرچه لطافت و عشق است دوست دارم و می پرستم ... « نگار قاسمی»